Op missie!

Vorige week bracht ik een bezoek aan Tante Betsy in Eindhoven. Ik ging daar natuurlijk niet zomaar op bezoek, ik had een doel.
En dat doel was: wol kopen om te leren haken. Haken… ik ken (de) er niets van. Maar met youtube als vriend, kom je al een heel eind.

Ik begon aan een lalylala en dat ging. Maar bij gebrek aan oogjes (moet ik nog bestellen) zit ik daar een beetje ‘vast’ nu.
En dan word je soms wel wat overmoedig he… (of niet?)
De haakmicrobe heeft me goed te pakken en ik wilde dus iets anders proberen. Een appel. Op zich klinkt dat vrij raar enzo. Maar ik zag dat al voor me… zo een hele schaal vol witte (waarom ook niet? ) gehaakte appeltjes met een gouden ( als we dan toch al over de top aan het gaan zijn ) steeltje en blaadje.
Een patroon voor de appel was snel gevonden, het steeltje en blaadje moest ik zelf uitvinden.  Tot zondag kon ik nog niet haken… dus stel u vooral niet teveel voor van dat steeltje en blaadje.
En eigenlijk van de appel ook niet… De appel op zich is nog ok, maar toen moesten er ogen (zwarte) en een mondje op… en dat ging wel heel erg fout.
Ik bespaar u de foto’s maar stel u zo een wit, lief appeltje met gouden (mislukt) steeltje en blaadje voor een dan twee kanjers van zwarte ogen en een rare mond.
Jep, dat was het….
Eerst werd er een -zielig- plan b voor de appel bedacht:

Maar ik besloot uiteindelijk om de ogen en mond los te knippen en die -ooit- eens te herdoen. (met een hopelijk beter resultaat)
De witte appel kan ik u wel tonen (die valt nog iets of wat mee), en als je goed kijkt dan zie je nog waar de ogen stonden…

Ohja, het steeltje en blaadje valt echt beter mee in het echt. ’t Is niet perfect, maar het valt wel mee 😉

En nu… nu ga ik opnieuw een appeltje haken… want zo een schaal vol witte appeltjes met gouden steeltjes en blaadjes vind ik nog steeds leuk… met of zonder ogen en mond!